Çiçek Abbas, Propaganda ve Komser Şekspir gibi sinema yapımlarından tanıdığımız ünlü yönetmen ve yapımcı Sinan Çetin, Avrupa Yakası‘ndan bu yana küçük ekrandan uzak kalmıştı. Çetin, “Serçe Sarayı” adlı bir projeyi ve meşhur filmi Propaganda’yı Star TV‘ye dizi olarak çekmeyi planlıyor. Bu haber dramatik filmin sevenlerini heyecanlandıracağa benziyor. Yapımcılığını Plato Film’in üstleneceği dizilerin yayın tarihi hakkında henüz bir bilgi yok.
Kaynak: Beyazperde.com
Eleştirime neyle başlayacağımdan tam olarak emin olamadığım için direkt konuya gireceğim. Çanakkale Çocukları, Kağıt ve Propaganda gibi filmlerin yönetmeni Sinan Çetin‘in son filmi. Avusturya asıllı bir İngiliz vatandaşı olan Katherine (Rebekka Haas), 1. Dünya Savaşı’nın alevlendiği yıllarda İttihat ve Terraki örgütünün öne çıkan adamlarından Kasım Bey (Haluk Bilginer) ile evlidir. Bu evlilikten Osman (Orfeo Çetin) ve James (Cemo Çetin) adlı iki çocukları olur. Kasım, Osman’ı madenleri tanımaya, James’i de İngiltere’ye eğitim için yollar. Katherine ise, rüyalarında çocuklarının savaştığını görür ve Çanakkale’de savaşın devam ettiği cepheye doğru yola çıkar.
Şimdi, her zaman sorduğum soruyu soruyorum. Film nasıldı? Cevap vereyim. Film, şu ana kadar izlediğim en en en en kötü film ve böyle de kalmaya devam edecek. Filmde yaratıcılık adına hiç bir şey yok. Savaşta bile çocuklarını düşünen bir annenin dramatik öyküsünü beyazperdeye taşımak istemiş ve başarısız olmuş yeteneksiz yönetmen Sinan Çetin.
Senaryo desen berbat, yönetmenlik desen daha da berbat. Zaten, iki işi de Sinan Çetin‘in yaptığı düşünülürse… Bir çektiği diğerini tutmayan Çetin, bizi 2 saat boyunca oyalıyor ve rezalet bir duygu sömürüsüyle başbaşa bırakıyor bizleri. Vasat, vasat, vasat ve vasat… Başka, bir şey diyemiyorum. Kim ne dersin, Çanakkale Çocukları, yılın ve hatta tüm zamanların en kötü filmi. Böylece, Sinan Çetin’in yönetmenlik koltuğuna geçtiği bir filmi izlememeyi de öğrenmiş oldum. Ona tek tavsiyem, hemen sinema sektörünü terk etmesi. Zaten filmleri bir işe yaramayan, kötü bir yönetmen kendisi. Hatta yönetmen demeye bile utanıyorum ya neyse…
Filmin tek olumlu tarafı ise kostümler. Çoğu savaş filmimizde savaşan askerlerimizin kıyafetlerinin kirlenmemesi, filmin gerçekliğini zedeleyen bir özellikti. Burada en azından buna dikkat edilmiş. Tabii, filmin tamamını kurtaramıyor bu kostümler. Müziklerin hiç susmaması da, ayrı bir mesele zaten.
Filmin berbat olan bir diğer yönü ise oyunculukları. Çetin’in eşi olan Rebekka Haas, filmin en başarısız isimlerinden biri. Haluk Bilginer, kesinlikle ama kesinlikle kariyerindeki en kötü performansını sergiliyor. O garip bakışlarıyla bir yere varamıyor. Oktay Kaynarca ve Yavuz Bingöl ise, daha kayda değer performanslar sergiliyorlar. Ama, bu senaryodan kurtulmak mümkün değil. Bingöl’ün filmi beğenmeyip galayı terk ettiğine dair iddialar atılmıştı film vizyona girdiğinde. Bence çok iyi yapmış. Görüyorsunuz film o kadar kötü ki, yer alan oyuncusu bile bırakıp gidiyor filmi. Neyse…Wilma Elles, ne amaca hizmet ettiğini bilmediğimiz bir hemşireyi oynuyor. 2012 yılı içerisinde bunun dışında El Yazısı ve Laz Vampir: Tirakula gibi filmlerde de rol alan Elles’in yeteneklerinden çoktan şüphe etmeye başladım zaten. Sinan Çetin’in yeteneksiz çocukları Cemo Çetin ve Orfeo Çetin de, vasatlıkta sınır tanımıyorlar. Böylece Çetin ailesinin çoluk çocuk yeteneksiz olduğu anlaşıldı. Ünlü müzisyen Demir Demirkan da, kısacık rolüyle bu rezalete dahil oluyor maalesef.
Sonuç… Sonuç, hiç ama hiç parlak değil. Çanakkale Çocukları, çok kötü bir film ve bunu kimse değiştiremez. Filmi hiç beğenmedim için yazıyı kısa kestiğimi de fark etmişsinizdir sanırım. Bir ara filme D vermeyi düşünüyordum, içimden gelen ses. “Dur, yapma.” dedi ve ben de hemen bastım F’yi. İlk defa, bir filme bu notu verdiğimi de belirteyim. Eğer izlemediyseniz, sakın izlemeyin. Ben ettim, bari siz etmeyin. Vasatın çok çok altında seyreden büyük bir vakit kaybı. Sinan Çetin’in arka bahçesinde çektiği sıradan bir filmden başka bir şey değil.
[F]
aserat54 